Dag 16, Het postzegel verhaal

Jaja. Vandaag mochten we ein-de-lijk uitslapen! We hebben vandaag een vrije dag en die wordt goed benut! Aangezien mensen gister op stap zijn geweest heb ik een rustige ochtend gehad. Ik heb heerlijk tot 9 uur in bed gelegen (daardoor ontbijt gemist) en toen er toch maar uit gegaan. Dan heb je nog wat aan je ochtend. Gelukkig waren er al wat andere mensen wakker en ben ik samen met Wouter en Rens ontbijt gaan halen bij de Costa coffee. Toen we daar klaar waren was iedereen ontwaakt en nadat zij ook gegeten hadden zijn we de stad gaan ontdekken.

De reisleidster had ons getipt op een leuk gebied met barretjes en winkels op loopafstand van het hotel. Het was daar echt leuker dan ze omschreef. Een wir war van smalle straatjes waaraan barretjes en winkeltjes zaten en de overdekking werd verzorgd door de elektriciteitskabels. Super leuk om daarheen te wandelen en wat leuke dingetjes te kopen. We zijn daarna een paar meter verder naar de lokale foodmarkt geweest. Dit was een erg bijzondere ervaring. De vissen werden voor je neus geslacht en ook met maar de helft van hun lichaam bewegen ze blijkbaar nog. De krabben worden levend in een plastic zak geknoopt waarna je ze gewoon zo mee kan nemen. Erg leuk om zo allemaal te zien. We hebben de hele middag tussen de barretjes, winkeltjes en dode dieren besteed.

Na een snelle hap (noodles) in het hotel had ik besloten om toch kaartjes op de markt te kopen. We hadden nog een uur te gaan tot de avond excursie dus dat moest goed komen dacht ik. 15 minuten heen lopen, half uur om kaartjes en postzegels te halen en weer 15 minuten terug. Helaas liep het anders...
Ik was mooi op schema aangekomen op de markt en had meteen al leuke kaartjes gevonden maar daar moesten nog postzegels bij. Die had de verkoopster niet. Opeens kwam de buurman met postzegels en begon allemaal in het chinees tegen me te praten. Ik heb gemerkt dat je dan gewoon Nederlands terug moet praten want dan snappen zij net zoveel van mij als ik van hun (helemaal niks dus). De postzegels van de buurman waren niet te koop en ik geloof dat ze me richting postkantoor stuurde om ze te halen. Postkantoor was onvindbaar en in had nog maar 15 minuten voordat ik toch echt terug moest lopen. Ook de VVV en de supermarkt snapte niet dat ik postzegels zocht. Dus ik weer terug naar de buurman van de verkoopster want daar weer ik zeker dat hij postzegels had. Na wat moeilijk doen en wanhopig kijken wilde hij de postzegels wel verkopen. Maar toen ontstond de discussie hoeveel zegels er eigenlijk op een kaartje naar Europa moesten. Na wat hulp van 6 random Chinezen op straat was besloten dat 6 wel in de buurt kwam. Maar hoeveel zegels totaal moest ik dan hebben? Ik had 12 kaarten en dat keer 6 is toch echt 72 zegels. Het duurde even voordat ik de postzegelman overtuigd had dat dat toch wel klopte. Helaas zaten de zegels op velletjes van 4 wat het nog lastiger maakte. Want hoeveel velletjes waren dat nou weer? De tafel van 4 had de postzegelman geloof ik nooit geleerd want na tig keer tellen had ik maar besloten dat ik zelf wel 18 velletjes uit zou tellen. De beste man geloofde me alleen niet dat ik 18 nodig had. Uiteindelijk ook weer overtuigd en heb ik de zegels mooi betaald en meegekregen na 15 minuten onderhandelen over de hoeveelheid i.p.v. de prijs. Het vinden en kopen van de kaarten koste 5 minuten postzegels zoeken en kopen ruim 30. En aangezien ik nog 15 minuten terug moest lopen betekende dat dat ik te laat zou komen. Dus ik ben op sneltrein vaart naar het hotel gelopen/gerend.
(Dit is misschien ook even het juiste moment om te vertellen dat mijn horloge sinds dat ik hier heb kuren heeft en af en toe wel eens stil wil staan. Als ik hem dan goed draai dan doet hij het weer wél. Dus de tijd is mij bij deze reis altijd een discutabel onderwerp).
Ik zag toen ik aan kwam lopen de bus al staan. Dus was bang dat iedereen op me aan het wachten was en dat mijn horloge me alweer in de steek gelaten had. Ik heb nog nooit zo hard gelopen om op tijd ergens te zijn! Toen ik de lobby binnen kwam zag ik dat de helft van de groep er pas stond. Mooi op tijd gekomen dus! En nog mooi even de tijd om uit te hijgen voordat we de bus in moesten.

Daarna was het uiteindelijk toch echt tijd voor de optionele avond excursie. Een acrobatisch circus show.
Dat was echt gaaf! Hoe die Chinezen hun lichaam kunnen laten buigen en al die kilo’s kunnen dragen, ik weet het niet. Maar echt super! Helaas geen foto's mogen maken. Maar wél een programma boekje waar mooie foto's in staan dus kan het gelukkig wel laten zien.

Morgen gaan we nog een bazaar en een mooie tuin. Rond 3 uur rijden we naar het vliegtuig voor de vlucht naar Guillin. Een lange dag met veel rondhangen en wachten denk ik.

Je hoort het morgen van me!